Rozdział 14

   Nadeszła środa .  Wraz z nią nowe lekcje i nauczyciele . Miałyśmy okazję , by pospać  trochę dłużej , bo pierwsza lekcja miała odbyć się dopiero przed dziewiątą . Żadna jednak z niej nie skorzystała . Naszykowałyśmy się skrupulatnie do szkoły , usiadłyśmy na dywanie i rozmawiałyśmy .
   - Wiecie co ? Tak sobie myślę , że już dość dużo czasu nic nie robiłyśmy w sprawie rodziców Karen - zaczęłam .
   - Macie rację . To , że dziadkowie Carmen zginęli dopiero po tygodniu nie znaczy że tu będzie to samo .
   - Moglibyśmy dzisiaj jakoś wymknąć się do mojego domu i wykorzystać nasze dary - podsunęła Karen .
   - Ale to szkoła magiczna . Nie wiadomo , czy tak po prostu można stąd pójść .
   - Caroline ma rację . Pewnie strzegą wyjścia z niej jakieś czary , uroki ...
   - Przecież możemy opuszczać teren szkoły tylko raz na dwa tygodnie w weekendy - powiedziałam .
   - Musi być jakieś potajemne wyjście , takie , o którym nikt nie wie .
   - Może Damaris coś by nam podpowiedziała - myślałam na głos .
   - Ona będzie nas czegoś uczyć ?
   - Tak . Ma z nami obronę przed złymi mocami . Tę lekcję mamy dzisiaj .
   - To świetnie . Zapytamy . Powinna nam pomóc .
   - Taa ...- Karen chyba wciąż nie wierzyła Damaris .
   Pierwszą lekcją była teleportacja na 12 piętrze . Liczyłam na coś ciekawego , jakieś czary- mary , czy coś .  Przeliczyłam się , bo profesor Barren opowiadał tylko o teorii i zasadach . Kazał samodzielnie robić notatki . Ręka praktycznie mi odpadła po skończonej lekcji . Zdecydowanie pan Albert mówi zbyt szybko . Właśnie mozoliłam się nad napisaniem jakiejś trudnej łacińskiej odmiany sama nie wiem czego , gdy na moim stoliku wylądowała katreczka . Rozwinęłam ją . To od Caroline :

Ale mi się nudzi , a tobie ?

Odpisałam na tej samej kartce :

Potwornie nudna ta teleportacja . Może praktyka będzie ciekawsza . 

Praktykę będziemy miały dopiero w 3 klasie . 

Ale pech.

Keith pytał o ciebie . 

Co mu powiedziałaś ?

 

Dałam mu nasz plan lekcji . 

Jak mogłaś ?

No co ty ? Chłopak za tobą po prostu szaleje . 

Nie odzywam się do ciebie :/  

Przejdzie ci . 

...

Nie udawaj , że się na mnie obraziłaś .

...

Przecież widzę , że go lubisz .

Na pewno bardziej niż Barrena . 

:)

Powiedzieć ci najśmieszniejszy kawał pod słońcem ?

Wal.

Lovciam Barrena . 

Nie zabieraj mi chłopaka ...

Od teraz jest już mój ...

Jakoś się podzielimy .

Oj , chyb

   Nie zdążyłam dopisać reszty . Nade mną , albo raczej na równi ze mną pojawił się Albercik .

   - Co my tu mamy ? Hmmm... Gdzie notateczka ?

   - Tutaj , proszę pana . 

   - Teraz mówimy o skutkach teleportacji a nie o jej rodzajach . 

   - Przepraszam . Już to nadrobię . 

   Zakryłam kartkę , by Barren nic nie zauważył . Jego przenikliwe oczy były sprytniejsze .

   - Co tam chowasz Goldsoul ?

   - Nic takiego . 

   - Jeśli nic takiego to pokaż , bym mógł się o tym przekonać .

   - To niewarte pańskich oczu . 

   - Pokaż to ! 

   - Nie !!!

   Klasa ryczała ze śmiechu . Chłopcy otwarcie rechotali rozłożeni na ławkach , a dziewczęta dyskretnie szeptały między sobą . Karen patrzyła na mnie nierozumiejącym wzrokiem , a Caroline prawie płakała z przerazenia .

   - Cisza !!!- krzyknął nauczyciel.

   Zapadło idealne milczenie . 

   Barren zaczął się ze mną siłować . Był zbyt pewny siebie , bo zaczął wykręcać mi ręce i popychać bardzo mocno , aby tylko wyrwać mi kartkę . Wstałam gotowa użyć chwytów karate . Przez 4 lata chodziłam na kurs . Kopnęłam go z całej siły . Barren zrobił unik . Wyrwał mi papierek . Na szczęcie tylko kawałek . Na nieszczęście ostatnie pięć wersów .

   - Któż to mnie tak kocha ?

   Stałam zdezorientowanana na środku sali . Spoglądałam na kolegów i koleżanki z klasy . Ciężko było wytrzymać wśród tego śmiechu .

   - Mów do kogo pisałaś te karteczki . 

   -Do nikogo .

   - Mów prawdę .

   - Pisałam je sama do siebie . Chciałam podrobić pismo koleżanki .

   - Jakiej koleżanki ?

   - Ja z nią pisałam - z trzeciej ławki wstała Caroline . - Ja to zaczęłam . 

   - A więc tak ... Obie dzisiaj przyjdziecie do mnie za karę . O siedemnastej . Punktualnie . 

   Ale się wkopałam . 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

   - Dlaczego się przyznałaś ? Przecież on by mi wreszcie uwierzył - pytałam Caroline na przerwie .

   - Nie mogłam cię zostawić samej . Razem jakoś przez to przejdziemy .

   -Ale zamiast siedzieć ze mną na dywaniku u Barrena , mogłaś jakoś pomóc Karen .

   - Bez ciebie i tak byśmy sobie nie poradziły. Twój dar liczy się teraz najbardziej .

   Potem była obrona przed złymi mocami . Miałyśmy zamiar zapytać o pomoc Damaris po lekcji . Barren chyba nie zamierzał nam odpuścić nawet kilku godzin , bo w połowie lekcji wszedł do sali i szeptał coś do Damaris . Nauczycielka przytakiwała i co chwilę spoglądała na nas . Powiedziała :

   - Carmen , Caroline , idźcie z panem . 

   Popatrzyłyśmy na siebie . Super , już się zaczyna .

   Barren zaprowadził nas do swojego gabinetu .

   - Zasłużyłyście na nieco dłuższy szlaban . Do dwudziestej będziecie segregować dokumenty szkolne .

   Albercik wysypał na podłogę zawartość siedmiu wielkich pudełek . Na koniec wziął ze swojego biurka jakieś maleńkie karteczki z imionami i ,,przypadkowo " upuścił na podłogę . Machnął różdżką . Wszystko straszliwie się poplątało .

   - Ups . Troszeczkę się pomieszało . Jeżeli wyrobicie się z tą robotą wcześniej , jeszcze coś dla was załatwię - dodał ze złośliwym uśmieszkiem . Wyszedł .

   - Taak , raczej nie będzie okazji wymknąć się do domu Karen .

   - Fakt . Zeby tylko Karen nie zaczęła działać w pojedynkę . 

   - Oby . Mogłoby jej coś grozić . Nie wszystkie czary służą dobru .

   - Właśnie . 

   - Cóż tam dziewczęta . Ruchy , ruchy . Pracujcie szybciej - w drzwiach pojawiła się głowa Albercika .- Za każde słówko , jakie usłyszę dodam jedno pudełko .

   - Dobrze- westchnęłam.

   Barren machnął różdżką i na środku gabinetu pojawiła się zawartość kolejnego pudełka .

   - Ja nie żartuję - powiedział .

   Caroline chciała coś powiedzieć , ale w porę zatkałam jej usta . Albercik poszedł . 

   Popatrzyłyśmy po sobie . I po co nam to było ?

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

   Wróciłyśmy do domu zmordowane . Było grubo po północy . Przez naszą nieuwagę w gabinecie wysypało się jeszcze sporo dokumentów . Nie dałysmy rady uporać się z tym wcześniej . Od drzwi Caroline skarżyła się Karen . 

   - I co o tym myślisz , Karen ?

   Cisza . Pustka . 

   - Pewnie śpi .

   Zaświeciłam światło .

   - Wstawaj śpiochu .

   Cisza . Odkryłam łóżko Karen . Pustka . Nie ma jej .

   - Poszukajmy jej .

   Zajrzałyśmy wszędzie, nigdzie jej nie było . 

   Caroline popatrzyła na mnie znacząco . Westchnęłam .

   - Tylko nie to . 

   Było pewne , że dalsza częsć nocy również będzie nieprzespana .